او می رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان...

راستش نمی دونم چرا؟؟؟

با اینکه صندوقچه دلم پر درده اما نمی تونم هیچ کلامی بنویسم!!!!

آره اشک دل فرشته عاشق سیلی شده و داره هستیش رو به باد می ده ...

فعلآ تنها چیزی که می تونه مهر سکوتم و بشکنه شعره

پس ای همراه ، ای رفیق اگر هنوز همسفری تو هم با من هم نوا شو

...

اگر مرا تو ای دوست بی مرادی ماست

مراد خویش دگر باره نخواهم خواست

اگر قبول کنی ور برانی از بر خویش

خلاف رای تو کردن خلاف مذهب ماست

میان عیب و هنر پیش دوستان کریم

تفاوتی نکند چون نظر به عین رضاست

عنایتی که تورا بود اگر مبدل شد

خلل پذیر نباشد ، ارادتی که مراست

مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن

که هر چه دوست پسندد بجای دوست رواست

اگر عدوات و جنگ است در میان عرب

میان لیلی  و مجنون محبت است و صفاست

هزار دشمن افتد به قول بدگویان

میان عاشق و معشوق دوستی برجاست

غلام قامت آن لعبت قبا پوشم

که در محبت رویش هزار جامه قباست

نمی توانم بی او نشست یک ساعت

چرا که سر از جان بر نمی توانم برخاست

...

از شبی که تو رفته ای

                                    اشک میهمان ناخواسته ایست که

                                                                                       عزم رفتن نمی کند

چه دل است این دل من ؟

که ز یک لرزش اشک

بر رخ رهگذری

یا ز نالیدن مادر ز فراق پسری

دل من می شکند

چه کنم؟

دلم از سنگ که نیست

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

چه دل است این دل من ؟

که ز تردی چو یک ساقه تاک

به شتابی که تگرگ

بشکند ساقه از هم ، بدرد چهره برگ

یا به آسانی یک شاخه گل ، می شکند

چه دل است این دل من ؟

دلم از ناله مرغان چمن می شکند

ز خیال غم مردم ، دل من می شکند

دلم از داغ شهیدان وطن می شکند

چه کنم؟

دلم از سنگ که نیست

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

چه کنم دل من می شکند

شادی!!!!؟؟؟؟

ای دل ناشاد من شادی مکن

                                    دور پرویز است ، فرهادی مکن

فراموش می شود کودکی
و خاطره مشق های ننوشته
و هق هق گریه های مدرسه

فراموش می شود جوانی
و خاطره حیرانی این دل بی شکیب
و هق هق گریه های شبانه

فراموش می شود پیری
و خاطره آرزوهای از دست شده
و هق هق گریه های بی انجام

فراموش می شود
اما...
چه کند این دل
با خاطره تکرار مدام نام تو
و هق هق گریه های همیشه