...

از شبی که تو رفته ای

                                    اشک میهمان ناخواسته ایست که

                                                                                       عزم رفتن نمی کند

چه دل است این دل من ؟

که ز یک لرزش اشک

بر رخ رهگذری

یا ز نالیدن مادر ز فراق پسری

دل من می شکند

چه کنم؟

دلم از سنگ که نیست

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

چه دل است این دل من ؟

که ز تردی چو یک ساقه تاک

به شتابی که تگرگ

بشکند ساقه از هم ، بدرد چهره برگ

یا به آسانی یک شاخه گل ، می شکند

چه دل است این دل من ؟

دلم از ناله مرغان چمن می شکند

ز خیال غم مردم ، دل من می شکند

دلم از داغ شهیدان وطن می شکند

چه کنم؟

دلم از سنگ که نیست

گریه در خلوت دل ننگ که نیست

چه کنم دل من می شکند