میلاد نور

از تو ما را حدیثی در سینه هست و غمی جانکاه بر دل، که شوق انگیزترین حوادث، غرورزاترین وقایع، شادی آورترین اتفاقات، شیرین ترین گفتارها و نغزترین رفتارها توان انکه خنده ای بر لبان ما بنشاند در خویش نمی بیند.

مگر نه با ولادت تو، عشق، متولد شد، رشادت رشد کرد، شهامت رنگ گرفت ، ایثار معنا ، شهادت قداست و خون آبرو گرفت.

مگر نه با ولادت تو زلال ترین تقوا از چشمه ساز وجود جوشید؟ مگر نه  با ولادت تو موج موجودیت یافت؟

مگر نه اینکه نسیم با تولد تو متولد شد و مگر نه اینکه صاعقه اولین نگاه تو در گهواره بود و مگر نه عشق در کلاس تو درس می خواند و مگر نه ایثار به تو مقروض شد و مگر نه آفرینش از روح تو جان گرفت؟

پس چرا ما خبر ولادت تو را هم که می شنویم بغض گلویمان را می فشرد؟

پس چرا ما در روز ولادت تو نیز اشک پهنای صورتمان را فرا می گیرد؟

میلاد عشق و ایثار مبارک.