یه روز خوب

روزی که اومد برای مصاحبه مدیرعالم برگشت بهم گفت: خانم حسینی خیلی شبیه تواه

و همین یه جمله باعث شد که من و سپیده الان برای هم دو تا دوست صمیمی بشیم

دو تا دوست، مثل دو تا خواهر.

دیشب وقتی که زنگ زد گفت : فردا صبح با کوه موافقی؟

گفتم : آره !!!! (با اینکه هم درس داشتم ، هم حوصله اش رو نداشتم)

قرارمون شد امروز صبح ساعت 7 ، میدون تجریش

اما متاسفانه محاسباتم غلط دراومد و با 40 دقیقه تاخیر سر قرار رسیدم!!!! ) به خریدم شیرکاکائو و کیک جریمه شدم که خب اون رو هم نخردیم!!!!!!!!!!(

سپیده گفت : حالا که دیر کردی حق انتخاب هم نداری!!!خب چاره ای جز اطاعت نداشتم

یه دربست گرفتیم : رفتیم جمشیدیه!!!

شروع کردیم به بالا رفتن ، رفتیم و رفتیم تا جایی که دیگه جاده ای وجود نداشت

 زدیم به کوه و سنگ و شن

تا اینکه یه فکری زد به کله مون: انداختیم تو دره و از یه جای خطرناک( جایی که حتی بز کوهی هم نمی تونه بره البته بلانسبت ما) از کوه اومدیم پایین و رفتیم رو کوه مقابل و رسیدم به جاده های درکه !!!!!!!!!!

درکه رو رفتیم بالا ، بالای بالا

تپه نورالشهدا، کلک چال....

دیگه شده بودیم مایه تعجب همه! از بغل هر کی رد می شدیم یه خسته نباشید محکم بهم می گفت و یه خدا قوت که حسابی به آدم می چسبید

جاتون خالی کوه خیلی خلوت بود ، خلوت و مثل همیشه محشر

هوای تمیز با یه همراه مهربون و صمیمی ، یه همراهی که اگه این چند وقته نبود از پا در اومده بودم (چقدر عشر بهش بدهکارم!!!)

اون بالا بالاها جایی که دیگه خودت بودی و خدای خودت یه ریلکس 20 دقیقه ای همه انرژی از دست رفته رو بهم برگردوند

بهترین کوهنوردی تمام عمرم بود

بهترین ریلکس تمام عمرم

تازه معنی بچه خورشیدی رو فهمیدم